Wat betreft de voorgenomen sloop van het ‘gasgebouw’: Plannen die een gigantische kapitaalvernietiging presenteren als milieuvriendelijk, moeten met argusogen bekeken worden.
Onderstaande persberichten en artikelen zijn straks bedoeld voor publicatie en mogen dan, mits onveranderd, worden overgenomen. De auteursrechten: GrunGas. Voor de GrunGas discussienota [VAN GAS NAAR WATERSTOF, EEN DELTAPLAN VOOR GRONINGEN] en voor kopieën van deze artikelen op [ Persberichten] mail info@grungas.nl of via het tabblad [Contact]. De artikelen zijn in MS Word format.
PERSBERICHT GRUNGAS (kort)
Woeker met de middelen die je hebt in plaats van de boel te slopen, zegt de Werkgroep GrunGas in hun voorstel om in Groningen een waterstof hub te creëren. Met name de voorgenomen sloop van de gasinfrastructuur zit de werkgroep vreselijk dwars. Het kan nog helemaal niet en het is voor het milieu ook niet nodig. Voor de binnensteden bieden de transitievoorstellen niet of nauwelijks een oplossing en door de gasinfrastructuur te laten verloederen kunnen de mensen straks geen kant op. Plannen die een gigantische kapitaalvernietiging presenteren als milieuvriendelijk, moeten sowieso met argusogen bekeken worden vinden ze. Zouden we niet eens kijken naar hergebruik, we willen toch duurzaam?
Het duurzame projectvoorstel van de Werkgroep GrunGas heet “Nederland naar waterstof: Een deltaplan voor Groningen” en zal worden aangeboden aan de minister en de kamerfracties etc. etc. Het beschrijft hoe ondanks voortgezette gaswinning én de bodembewegingen kunnen stoppen én hergebruik van het “gasgebouw” en het Gasveld Groningen mogelijk is én een forse vermindering van de CO2-uitstoot bereikt kan worden. Dit laatste veel sneller en tegen aanzienlijk lagere kosten dan voorzien.
Volgens hun voorstel wordt om te beginnen in het noorden van het Gasveld Groningen méér hoogcalorisch gas gepompt dan dat er in het zuiden aan laagcalorisch gas uitgehaald wordt zodat de druk in het veld oploopt en er een soort transformator ontstaat van hoog- naar laagcalorisch gas waardoor geen of veel minder stikstof bijmenging nodig is.
Door deze aldus verhoogde druk wordt een stabiele situatie gecreëerd doordat het inklinken van de bodem stopt en is het veld omgetoverd in een bevingsvrije en volkomen veilige gasopslag, desgewenst zelfs van Europees formaat. Veilig, omdat er maar heel beperkte drukvariaties nodig zijn om in dat gigantische veld enorme hoeveelheden gas op te slaan. Je zet daarmee als het ware de situatie 2 a 3 jaar terug, maar zorgt er dit keer voor, dat de druk nooit, maar dan ook nooit meer beneden een veilige grens komt.
Wordt vervolgens een fabriek bij het veld gebouwd welke van aardgas waterstof maakt, dan kan met enige aanpassing gebruik worden gemaakt van de in perfecte staat verkerende gasinfrastructuur en kan heel Nederland worden voorzien van waterstof in plaats van aardgas. Het afval van dat waterstofproces is CO2 dat apart kan worden afgevangen. Dat wordt dan, met dank voor het gebruik, weer terug gebracht waar het vandaan kwam, daar zat het voorheen ook veilig.
Het kan allemaal met bestaande en bewezen techniek volgens de werkgroep. Op deze manier kan relatief snel en met heel wat minder kosten dan voorzien, een CO2 reductie van tenminste 30% worden gerealiseerd. In Engeland gaan ze ons al voor met koolstofvrije verwarming, daar gaat volgens de plannen het hele land over op waterstof uit aardgas. Uiteraard wordt ook daar de CO2 ondergronds opgeslagen.
Nogmaals, de bevingen kunnen relatief heel snel stoppen op deze manier en dan kunnen we eindelijk eens serieus en vooral ruimhartig een begin maken met het herstel van de schade in Groningen, zegt de werkgroep. En ditmaal zonder angst voor een herhaling van de bevingen.”
Tegen CO2 opslag? Je gooit het plastic toch ook niet op straat omdat je ertegen bent? Zolang het er is zul je het op moeten ruimen.
PERSBERICHT VAN DE WERKGROEP GRUNGAS (lang)
Autorijden, varen, fietsen, bakken en braden, koken en verwarmen, alles wordt straks elektrisch volgens de transitieplannen. En het mag best wat kosten, sloop de gasaansluitingen maar alvast uit de grond. Onderwijl staat de rest van Europa juist aan de vooravond van een enorme toename van aardgasverbruik met name in Duitsland, waar de nucleaire centrales en de vervuilende bruinkool- en steenkoolcentrales moeten worden vervangen. Aardgas wordt daarbij gezien als de minste van alle kwaden en talloze aanbieders waaronder Noorwegen, Azerbeidzjan, de V.S. en Rusland, staan te trappelen om aan deze toenemende vraag te voldoen.
In Nederland wijzen intussen steeds meer critici op de tekortkomingen in het transitieplan. Het is te duur en te traag want wie moet al deze nieuwe techniek straks installeren en onderhouden? Er is in de verste verte geen bemanning voor dit avontuur. Ze wijzen verder op de dreigende verloedering van de gasvoorziening vooral, omdat de plannen geen rekening houden met het feit dat in de binnensteden de voorgestelde overgang naar warmtepompen en/of stadsverwarming veelal razend duur c.q. onmogelijk blijkt.
Ook het hevig verzet van de milieugroepen tegen ondergrondse CO2 opslag krijgt daarbij stevige kritiek: Ze blokkeren daarmee elke andere (voorlopige) oplossing terwijl we nog lang niet van aardgas af kunnen, mede omdat alternatieve energie volgens alle experts nog in geen jaren in staat zal blijken fossiel geheel te kunnen vervangen: Volgens een ruwe berekening van het Groninger Gasberaad is voor de overschakeling naar alternatieve bronnen in Nederland maar liefst 15 keer zoveel elektriciteit uit windenergie en 80 keer zoveel zonne-energie nodig als in 2015. Voordat die peperdure overschakeling een feit is, verdwijnen dus -zonder ondergrondse CO2 opslag- jarenlang nog steeds bijna 180 miljard ton CO2 in de atmosfeer. De industrie trekt daarom zijn eigen plan: Die gaat CO2 opslaan in onderzeese gasvelden en laat het gekrakeel over aan de burgers die, slecht vertegenwoordigd tijdens de transitiegesprekken, daardoor tussen wal en schip dreigen te komen.
Dat we nog in geen jaren van het gas afkunnen realiseert zich ook minister Wiebes die in verband met de afbouw van het Gasveld Groningen voornemens is, een extra stikstoffabriek te bouwen om geïmporteerd hoogcalorisch gas met stikstof te “verdunnen” en zo aan de (contractueel tot 2030 vastgelegde) levering van laagcalorisch gas te kunnen voldoen. Met de problemen in Groningen zit de minister intussen zwaar in zijn maag want wanneer moet je beginnen met herstel? Immers, ondanks afnemende levering blijven de bevingen daar nog jaren doorgaan, het blijft dweilen met de kraan open.
EEN TWEEDE KOOLSTOFVRIJE ENERGIEBRON
Er is dringend behoefte aan een tweede koolstofvrije energiebron volgens de Werkgroep GrunGas en ze heeft een plan: De bevingen in Groningen kunnen snel en definitief stoppen en ook de transitie naar koolstofvrije energie kan veel sneller en goedkoper volgens hen. Ze verwijzen voor dit laatste naar het Leedsproject in Engeland waar een oplossing van het CO2 probleem in een vergevorderd stadium is. Engeland wil landelijk overschakelen naar waterstof door aardgas via stoomconverters om te zetten naar waterstof en de daarbij vrijkomende CO2 ondergronds op te slaan. Inclusief arbeidskosten worden de kosten per huishouden daarbij geschat op ca. 3500 euro voor koken en verwarming.
Deze landelijke overgang naar waterstof is ook de route die de Werkgroep GrunGas wil bewandelen en ze meent daarbij ook een oplossing te hebben gevonden voor de problemen in Groningen. Volgens hun projectvoorstel komt er een grote waterstoffabriek bij het Gasveld Groningen, welke waterstof produceert uit aardgas en waarbij voor de landelijke distributie van deze waterstof gebruik wordt gemaakt van de bestaande gasinfrastructuur. En waarbij het Gasveld Groningen wordt ingericht tot flexibele Seizoen-Gasopslag met relatief lage druk en beperkte drukvariatie.
Door de injectie van méér buitenlands hoogcalorisch gas in het noorden van het veld, dan er in het zuiden aan laagcalorisch gas wordt gewonnen, ontstaat een soort hoog-laagcalorische omzetter waardoor minder dure stikstof nodig is, claimt de werkgroep. Bovendien krijg je bodemstabiliteit door de gasdruk blijvend te herstellen tot minimaal 85 á 90 bar gemiddeld. Hierdoor zullen de door het inklinken van de bodem veroorzaakte bevingen bijna onmiddellijk stoppen.
Door naast de uit zon en wind afkomstige elektriciteit voor Nederland een tweede, stabiele, goedkope en koolstofvrije energiebron te creëren namelijk waterstof uit aardgas, en het bijproduct CO2 ondergronds op te slaan, is de angel verwijderd uit het gebruik van fossiel. Dit is natuurlijk een tussenoplossing, fossiel is nu eenmaal eindig. Maar door de gas-infrastructuur geschikt te maken voor waterstof is de Nederlandse energievoorziening toekomstbestendig gemaakt. Want er zijn nieuwe, niet-fossiele, bronnen voor de productie van waterstof aan de horizon. Of dat straks bijvoorbeeld thorium reactoren worden of de fascinerende vindingen van Randal Mills zal de toekomst uitwijzen.
Het projectvoorstel is te vinden op https://grungas.nl. Voor een uitgebreid artikel zie (elders in deze krant?)
Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel 4.0 Internationaal-licentie.