EEN DELTAPLAN VOOR GRONINGEN

[ Deze site is opgezet in 2018 en behoeft aanpassing m.b.t. de nieuwe situatie, inzichten, (deel-) oplossingen en formulering. Maar het basis-concept is onveranderd: Het Gasveld Groningen kan worden gestabiliseerd, het kan een essentiële rol spelen in de voorziening van schone energie voor Nederland en de gewenste CO2 vermindering is nog steeds haalbaar. ]

Deze site is het internetplatform voor het Project GrunGas. Het projectvoorstel beoogt om én in Groningen een halt toe te roepen aan de bodembewegingen bij een voortgezette gaswinning én het hergebruik van het “gasgebouw” mogelijk te maken én binnen relatief korte tijd een vermindering van tenminste 25% van de landelijke CO2-uitstoot te realiseren. Dit laatste via de omzetting van aardgas naar waterstof als tweede, stabiele en koolstofvrije energiebron voor Nederland. Meteen maar voor alle duidelijkheid: Wij, als initiatiefnemers van dit project, hebben geen enkele binding met de industrie of enige andere (belangen-) groep.

Wat ons heeft bewogen tot het opzetten van dit project staat hieronder puntsgewijs genoemd en daarbij staat niet voor niets de onhoudbare situatie in Groningen nadrukkelijk bovenaan. We menen een realistische, betaalbare en relatief snel haalbare route te hebben gevonden waarlangs niet slechts voor Groningen maar ook voor de verder genoemde knelpunten een oplossing wordt geboden. Knelpunten welke naar onze mening in de huidige transitievoorstellen niet of onvoldoende zijn geadresseerd. Ze zijn hieronder qua prioriteit gerangschikt.

TIEN AANLEIDINGEN VOOR HET PROJECT GRUNGAS

• De onhoudbare toestand in Groningen waar langzamerhand niemand meer lijkt te weten tot hoe lang er met vervolgschade moet worden gerekend, hoe groot deze uiteindelijk zal zijn, wanneer het verantwoord is tot reparatie over te gaan en wie dat gaat betalen.
• De enorme kapitaalvernietiging door de voorgenomen afbraak van het “Gasgebouw” zonder dat hier binnen afzienbare tijd een realistisch alternatief in zicht is en heel Europa juist overstapt naar gas als zijnde het minste van alle kwaden.
• De dringende behoefte om het zeer aanzienlijke maatschappelijk kapitaal dat met de transitie is gemoeid, verantwoord te besteden ten behoeve van een overzichtelijke en haalbare energietransitie.
• De notie dat Nederland nog jaren afhankelijk zal blijven van “fossiel” en er -zonder opslag ondergronds- nog steeds bijna 180 megaton per jaar CO2 in de atmosfeer zal worden geloosd .
• De notie dat er in een Nederland zonder aardgas, vele malen meer elektriciteit zal moeten worden opgewekt dan alternatieve bronnen -vooral in de winter- kunnen leveren, het elektriciteitsnet hiervoor drastisch zal moeten worden aangepast terwijl voor de CO2-emissies van deze centrales nog steeds geen oplossing c.q. consensus in zicht lijkt.
• Het niet geringe risico van uitval van dit steeds complexer wordende elektriciteitsnet als zijnde de enige energiebron, mede gezien het feit dat we op het net straks steeds meer ruimte willen bieden aan een keur van alternatieve bronnen en daarbij volkomen afhankelijk worden van steeds complexere software. In een strenge winter en zonder gas als back-up, zou dit tot dramatische situaties kunnen leiden.
• Er in de verste verte nog geen bemanning is voor het installeren en onderhouden van al deze nieuwe techniek, terwijl er nu al een groot gebrek aan elektrotechnici is en het geen denkbeeldig risico lijkt, dat alleen al hierdoor de transitie ernstig zou kunnen vertragen.
• Het probleem dat miljoenen huiseigenaren en bedrijven straks moeten kiezen uit een dure en complexe mix van koolstofvrije technieken waarvan de toepassing vooral in de binnensteden bijzonder problematisch zo niet onmogelijk lijkt.
• De toenemende afhankelijkheid van buitenlands gas en onze daarmee samenhangende kwetsbaarheid wat betreft leveringszekerheid zolang wij nog afhankelijk zijn van ‘fossiel’.
•  Er gezien het bovenstaande dringend behoefte is aan een tweede, stabiele, betaalbare en koolstofvrije energiebron voor de basislast. Een energiebron bovendien die -na ‘fossiel’- ook nog toekomstbestendig is.

De werkgroep GrunGas heeft de niet geringe pretentie dat via de door hen voorgestelde route om landelijk vanuit Groningen over te schakelen op waterstof, (bijna) alle bovenstaande knelpunten kunnen worden geadresseerd. De werkgroep meent dat het voorstel realistisch en haalbaar is, vooral, omdat het uitgaat van bestaande en bewezen techniek. Het is mogelijk dus het moet, want het is één minuut voor twaalf wat betreft het klimaat en we kunnen maar beter onze tijd en ons geld zo slim mogelijk besteden.

Trekt de werkgroep nu niet een te grote broek aan? Ja, tot onze grote schrik, maar we hopen erin te groeien. Hopelijk ook dankzij u. Want er is geen tijd meer voor onderling gekrakeel en we hebben echt alle hulp nodig die we maar kunnen krijgen. Wat we nodig hebben, is support van mensen met een lenige geest, mensen die zich in het onderwerp hebben verdiept en bereid zijn ons voorstel onbevooroordeeld op zijn waarde te schatten. Want met name de schrik voor ‘fossiel’ en ondergrondse opslag van CO2 zit er bij veel mensen diep in. CO2 opslag? Wie CO2 opslag zegt, zegt Barendrecht en daarmee is de discussie in feite al van tafel. En we moeten toch af van fossiel?

Wie wij ook hebben gesproken, de onthutsende waarheid is, dat we nog in geen twintig jaar aardgas volledig kunnen vervangen, zelfs als we de Noordzee volkomen volplanten met windmolens. En dat er -zonder opslag ondergronds- nog jarenlang alleen al in Nederland bijna 180 megaton CO2 per jaar in de atmosfeer zal worden geloosd. En dat de bevingen in Groningen zich -ondanks de afbouw- steeds meer naar de stedelijke omgeving zullen uitbreiden en nog jaren zullen doorgaan.

Door, naast de uit zon en wind afkomstige elektriciteit, voor Nederland een tweede, stabiele, goedkope en koolstofvrije energiebron te creëren namelijk waterstof uit aardgas en het bijproduct CO2 ondergronds op te slaan, is de angel voorlopig verwijderd uit het gebruik van fossiel. Dit is natuurlijk een tussenoplossing, fossiel is nu eenmaal eindig. Maar door de gas-infrastructuur geschikt te maken voor waterstof, is de Nederlandse energievoorziening toekomstbestendig gemaakt. Want er zijn nieuwe, niet-fossiele, bronnen voor de productie van waterstof aan de horizon. Of dat straks bijvoorbeeld thorium reactoren worden of de fascinerende vindingen van Randal Mills zal de toekomst uitwijzen.

Wat betreft de voorgenomen sloop van het ‘gasgebouw’: Plannen die een gigantische kapitaalvernietiging presenteren als milieuvriendelijk, moeten met argusogen bekeken worden. Zouden we niet eens kijken naar hergebruik, we willen toch duurzaam?

Terug naar boven

Dit werk valt onder een Creative Commons Naamsvermelding-NietCommercieel 4.0 Internationaal-licentie.